Rozdział 4

29 maja PIĄTEK

****EMMA*******

Cały tydzień minął mi szybko. Dzisiaj idę do pracy na 8:30, bo nie ma teraz ruchu. W sumie nie ma się co dziwić, bo jest bardzo ciepło jak na koniec maja. Zeszłam na dół, ubrana i po porannej toalecie. Zrobiłam śniadanie i zawołałam Lenę.

-Smacznego! –powiedziała siadając do stołu w kuchni.

-Dzięki.

-Na, którą dzisiaj idziesz?

-Na 8:30. Czemu pytasz? Coś się stało?  

-Nie! Chciałam wiedzieć.

-A rozumiem.   –uśmiechnęłam się.  –Ja się będę pomału zbierać.

-Okej.

Poszłam do góry. Wzięłam torebkę, do której włożyłam wszystkie ważne i potrzebne rzeczy. O 7:50 wyszłam z domu. Do przychodni mam kawałek drogi. Lubię sobie tak chodzić. Jak zwykle mój czas pracy bardzo szybko mi zleciał. Pracę skończyłam o 15. Zdążyłam wyjść z budynku i zadzwonił telefon.

-Halo?

-Cześć z tej strony Marian.

-O cześć! Coś się stało?

-Nie. Chciałem się z tobą spotkać i porozmawiać.

-Ok. A gdzie chcesz się spotkać? 

-Mi to obojętne. Gdzie i kiedy ci pasuje.

-No to może za dziesięć minut w parku przy fontannie.

-Okej  będę. Pa!

-To pa!

Może jednak coś się stało, a nie chciał mówić przez telefon. Dużo nie myśląc ruszyłam  w stronę umówionego miejsca. Znalazłam wolną ławkę i na niej usiadłam. Nagle spostrzegłam, że zbliża się w moją stronę Will. Chciałam odejść, ale nie zdążyłam.

-Cześć lalunia dawno cię nie widziałem.

-Jak lalunia? Nie mów tak na mnie!

-Spokojnie kochanie.

-Co ty człowieku wygadujesz? Kochanie? Nigdy więcej tak do mnie nie mów!

-Ale jak będziemy razem to jak będę na ciebie mówił?

-Nic nie będziesz mówił. My nie będziemy razem!

Powiedziałam i zauważyłam jak Marian stoi i się rozgląda.

-Marian! Już idę do ciebie!  -krzyknęłam i pomachałam aby mnie zobaczył.

-Wolisz spotykać się z tym czarnym lamusem niż ze mną.

-Masz nie po kolei pod kopułą. A od Mariana to się odwal!

Powiedziałam i ruszyłam w stronę mojego kolegi. Popatrzył się z uśmiechem w moją stronę i poszliśmy przed siebie. W końcu on przerwał milczenie.

-Spotykasz się z Willem?

-Nie! Drugi raz go na oczy widzę, ale on jest strasznie głupi i nie potrafi zrozumieć, że nie chce z nim rozmawiać.   –powiedziałam, a on się uśmiechnął.

-On już jest taki, że zawsze dostaje to co chce.

-To teraz tak nie będzie. A coś chciałeś mi powiedzieć?

-A tak. Chciałem się spytać czy byś nie przyszła w niedziele na macz rezerw?

-Jak chcesz to przyjdę.  –uśmiechnęłam się.

-Dzięki.

-Nie ma sprawy. Opowiesz mi coś o sobie?  -spytałam.

Tak właśnie się zaczęła nasza rozmowa, Ja opowiedziałam mu o sobie, a on mi o sobie.

PIĄTEK WIECZÓR

Wróciłam  o 19 do domu. Chciałam iść od razu na górę, ale Lena, która siedziała w salonie mnie zawołała. Weszłam się trochę zdziwiłam.

-Emma to jest mój chłopak Erik. Erik to moja kochana kuzynaczka Emma.

-Cześć. Miło cię poznać.   –powiedziałam z uśmiechem.

-Hej! Mi również.

Posiedziałam troszkę z nimi, bo Lena chciała byśmy się lepiej poznali. Pogadaliśmy czterdzieści minut i Erik musiał iść. Ja zresztą byłam zmęczona, więc poszłam pod prysznic. Ubrana w piżamy położyłam się. I nie wiem kiedy zasnęłam.

*******MARCO*********

Tydzień jak zawsze pełen treningów. W sobotę mamy ostatni mecz w tym sezonie. Postanowiłem zaraz po dzisiejszym treningu jechać na cały dzień do rodziców. Posiedziałem u nich do 19:30. Spędziłem z nimi jeden z najlepszych dni. W domu byłem o ósmej. Poszedłem pod prysznic i zaraz po nim leżałem w łóżku. Sen dopadł mnie bardzo szybko.

******************************************** 

Przepraszam za taką długą przerwę, ale nie miałam czasu przez egzaminy. 

Liczę, że ten rozdział się wam spodoba.

Erik Durm   (chłopak Leny)